Calcutta is de onverwachte locatie van deze jeugdroman van de succesvolle schrijver Carlos Ruiz Zafón. Een verwarrende, chaotische stad waar allerlei tegenstellingen samenkomen: arm en rijk, rein en vuil, verheven en ondergronds. Door het verenigen van deze verschillende dualiteiten is Calcutta net de ideale setting voor de eeuwige strijd tussen het kwade en het goede, een thema dat Zafón herhaaldelijk bespeelt in zijn jeugdromans. Hij deed dit reeds in De nevelprins en herhaalt het nogmaals in Het middernachtspaleis. De plot is zoals steeds erg mysterieus en ontspint zich maar langzaam. Alles start met een geniale ingenieur die een gigantisch spoorwegencomplex heeft ontwikkeld en in de praktijk wenst te brengen. De Britse kolonisator ziet vooral brood in militaire toepassingen. De ingenieur weigert hieraan mee te werken, hij ziet de trein net als een hefboom voor — economische — onafhankelijkheid. Deze beslissing heeft verregaande gevolgen. Enkele studenten, verenigd in een geheim genootschap, zien zich verplicht om deze geschiedenis tot op het bot te onderzoeken, daar het leven van een van hun klasgenoten ervan afhangt. Het komt tot een ultieme strijd met duistere krachten in de onderaardse treintunnels. Al kleeft de uitgever het etiket van jeugdroman op het boek en zijn enkele adolescenten de protagonisten van het verhaal, toch is dit geen traditionele young adult-roman. Hiervoor zijn de karakters te schematisch uitgewerkt. De gevoelens van de personages krijgen amper diepgang. Alleen de angst en zijn tegenhanger moed worden ten tonele gevoerd. De catharsis of de coming to age ontbreken volledig. Het is Zafón dan ook duidelijk niet te doen om een beeld te schetsen van de leef- en denkwereld van jongeren. De personages reageren als volwassenen op de uitdagingen die hen gesteld worden. Wat telt, is de vaart van de vertelling. Zafón is een rasechte verhalenverteller, niet meer, maar ook niet minder dan dat. Hij weet perfect hoe hij de spanning dient op te bouwen en op de juiste ogenblikken een tipje van de sluier op te lichten. Door enkele plotwendingen word je op het verkeerde been gezet en verlang je als lezer nog meer naar de ultieme ontknoping. Ook in Het middernachtspaleis maalt de schrijver er niet om enkele personages de dood in te sturen, wat ook het spanningseffect verhoogt. In een zeer beeldrijke taal schetst hij een wondere, duistere wereld waar het allesbehalve fijn toeven is. Humor is in deze roman niet te vinden, wel bezorgt hij je rillingen. Soms zijn de door de schrijver geschetste scènes gruwelijk, zoals het beeld van verbrande kinderen. Geen verhaal voor tere zielen, maar een overweldigende trip naar een soms wat bloederige fantasiewereld.
[Cindy Vanhove] Verberg tekst

Ben en zijn vrienden zijn opgegroeid in een weeshuis in Calcutta. De hechte groep vrienden heeft zelfs een geheim genootschap, waarmee ze samenkomen in hun ‘Middernachtspaleis’. Wanneer de jongeren 16 worden, is het tijd om het weeshuis te verlaten. Op het afscheidsfeest verschijnt een oude vrouw met een jong meisje, Sheere. Al snel blijkt dat Ben en Sheere een duister geheim uit hun verleden delen, en dat hun lot daardoor onlosmakelijk met elkaar verbonden is. Gruwelijke feiten van zestien jaar geleden dreigen nu een vervolg te krijgen. Een gevaarlijke, donkere figuur duikt op en staat de jongeren en hun omgeving naar het leven. Een spannend verhaal dat zich afspeelt in het exotische, maar wrede Calcutta van het begin van de 20ste eeuw. Een indrukwekkend verhaal, waarin avontuur en magisch realisme vlot met elkaar verweven zijn. De gebeurtenissen volgen elkaar in razend tempo op, maar de plotwendingen zijn in de tweede helft van het boek soms net iets te vergezocht. Voor echte liefhebbers van griezelige fantasy. Vanaf ca. 15 jaar. Verberg tekst