De Afro-Amerikaanse Jade (16, ik-figuur) woont in een arme zwarte buurt in Portland, maar gaat dankzij een studiebeurs naar een dure witte highschool aan de andere kant van de stad. Ze is ambitieus en droomt ervan om stage te mogen lopen in het buitenland. Via school mag ze meedoen met een mentorprogramma bedoeld voor jonge zwarte vrouwen, maar dat blijkt een nogal betuttelende bedoening te zijn. Ook buiten school loopt Jade tegen racistische vooroordelen aan, die haar steeds meer gaan tegenstaan. Gaandeweg leert ze haar rechtmatige plek in de wereld op te eisen. Deze coming-of-ageroman volgt de laatste ontwikkelingen in het YA-genre, waar steeds meer oog komt voor diversiteit. Qua thematiek is het verhaal vergelijkbaar met ‘The Hate U Give’ van Angie Thomas, al is dat rauwer en staat dat verder af van de situatie in Nederland. Ook ‘Stukjes van mezelf’ bevat typisch Amerikaanse elementen. Desondanks zullen Nederlandse jongeren die weleens met discriminatie en etnische profilering te maken hebben zich maar al te goed kunnen verplaatsen in Jades worsteling. Vanaf ca. 15 jaar. Verberg tekst

'Stukjes van mezelf' toont hoe tieners zich een weg banen door het leven. Wanneer Jade de kans van haar leven krijgt om via een beurs te studeren aan de St. Francisschool, moet ze die grijpen. St. Francis is een witte privéschool en lijkt het tegenovergestelde van wie Jade is. Jade, afkomstig uit de volgens haar achtergestelde buurt North Portland, woont bij haar alleenstaande moeder die zich uit de naad werkt om Jade alle kansen te kunnen bieden. Jade hoopt op een buitenlandse stage, maar in de plaats daarvan biedt haar school haar een plaats aan bij de Woman to Woman-beweging waar arme meisjes met weinig kansen zo goed mogelijk begeleid worden om toch iets van hun leven te maken. Een grote teleurstelling voor Jade, maar een kans die ze alweer moet grijpen. Haar mentor Maxine wil van Jade een powerwoman maken, maar haar aanpak zint Jade niet. Voor Jade wordt alsmaar duidelijker dat ze als zwart meisje gelukkig moet zijn met elke kans die normaal gezien enkel witte meisjes krijgen, ook al zou ze liever een andere weg inslaan.

Renée Watson schept een wereld die herkenbaar is voor tieners door een alledaags verhaal te schrijven over lastige leerkrachten, pestkoppen, bezorgde ouders en vriendschappen. Door het leven van Jade waarachtig weer te geven, is het soms moeilijk te doorgronden waar het boek naartoe zal gaan. Het boek bevat niet één enkele climax of één bepaalde spanningsboog, maar dat maakt het boek niet minder aangenaam om te lezen. Geen spectaculair plot in dit boek, maar Watson geeft veel aandacht aan complexe thema’s. De donkere huidskleur van Jade staat centraal en zorgt ervoor dat haar leven er anders uitziet dan van mensen met een witte huidskleur. Zonder te oordelen beschrijft Watson hoe het is om niet wit te zijn. Zo moet Jade bijvoorbeeld haar rugzak laten controleren in het shoppingcenter, terwijl haar witte vriendin dit niet hoeft te doen. De dialogen waarin de huidskleur van Jade centraal staat, zijn confronterend om te lezen. Watson geeft duidelijk weer dat onze kleur niet neutraal is, maar bepaalt hoe mensen naar je kijken.

Jade kan voor zwarte tieners een rolmodel zijn. Ze gaat op haar manier om met de vooroordelen en het medelijden van buitenstaanders en haar eigen worstelingen. Dit verhaal is een aanrader voor tieners die graag meekijken in iemands leven en zich daaraan willen spiegelen. Geen Hollywood verhaal, maar het leven van Jade door de ogen van schrijfster Watson, op wie het verhaal deels gebaseerd lijkt te zijn. Het boek is goed geschreven en kaart belangrijke thema’s aan, maar blijft vaak hangen in een eenvoudig wij-zij-denken. Het relaas van Jade is soms kort door de bocht en blijft aan de oppervlakte hangen. Zwart versus wit, rijk versus arm, jongens versus meisjes … 'Stukjes van mezelf' is doordrongen van diversiteit, maar overstijgt niet altijd dit duale denken.

Verberg tekst

'Stukjes van mezelf' toont hoe tieners zich een weg banen door het leven. Wanneer Jade de kans van haar leven krijgt om via een beurs te studeren aan de St. Francisschool, moet ze die grijpen. St. Francis is een witte privéschool en lijkt het tegenovergestelde van wie Jade is. Jade, afkomstig uit de volgens haar achtergestelde buurt North Portland, woont bij haar alleenstaande moeder die zich uit de naad werkt om Jade alle kansen te kunnen bieden. Jade hoopt op een buitenlandse stage, maar in de plaats daarvan biedt haar school haar een plaats aan bij de Woman to Woman-beweging waar arme meisjes met weinig kansen zo goed mogelijk begeleid worden om toch iets van hun leven te maken. Een grote teleurstelling voor Jade, maar een kans die ze alweer moet grijpen. Haar mentor Maxine wil van Jade een powerwoman maken, maar haar aanpak zint Jade niet. Voor Jade wordt alsmaar duidelijker dat ze als zwart meisje gelukkig moet zijn met elke kans die normaal gezien enkel witte meisjes krijgen, ook al zou ze liever een andere weg inslaan.

Renée Watson schept een wereld die herkenbaar is voor tieners door een alledaags verhaal te schrijven over lastige leerkrachten, pestkoppen, bezorgde ouders en vriendschappen. Door het leven van Jade waarachtig weer te geven, is het soms moeilijk te doorgronden waar het boek naartoe zal gaan. Het boek bevat niet één enkele climax of één bepaalde spanningsboog, maar dat maakt het boek niet minder aangenaam om te lezen. Geen spectaculair plot in dit boek, maar Watson geeft veel aandacht aan complexe thema’s. De donkere huidskleur van Jade staat centraal en zorgt ervoor dat haar leven er anders uitziet dan van mensen met een witte huidskleur. Zonder te oordelen beschrijft Watson hoe het is om niet wit te zijn. Zo moet Jade bijvoorbeeld haar rugzak laten controleren in het shoppingcenter, terwijl haar witte vriendin dit niet hoeft te doen. De dialogen waarin de huidskleur van Jade centraal staat, zijn confronterend om te lezen. Watson geeft duidelijk weer dat onze kleur niet neutraal is, maar bepaalt hoe mensen naar je kijken.

Jade kan voor zwarte tieners een rolmodel zijn. Ze gaat op haar manier om met de vooroordelen en het medelijden van buitenstaanders en haar eigen worstelingen. Dit verhaal is een aanrader voor tieners die graag meekijken in iemands leven en zich daaraan willen spiegelen. Geen Hollywood verhaal, maar het leven van Jade door de ogen van schrijfster Watson, op wie het verhaal deels gebaseerd lijkt te zijn. Het boek is goed geschreven en kaart belangrijke thema’s aan, maar blijft vaak hangen in een eenvoudig wij-zij-denken. Het relaas van Jade is soms kort door de bocht en blijft aan de oppervlakte hangen. Zwart versus wit, rijk versus arm, jongens versus meisjes … 'Stukjes van mezelf' is doordrongen van diversiteit, maar overstijgt niet altijd dit duale denken.

Verberg tekst

'Stukjes van mezelf' toont hoe tieners zich een weg banen door het leven. Wanneer Jade de kans van haar leven krijgt om via een beurs te studeren aan de St. Francisschool, moet ze die grijpen. St. Francis is een witte privéschool en lijkt het tegenovergestelde van wie Jade is. Jade, afkomstig uit de volgens haar achtergestelde buurt North Portland, woont bij haar alleenstaande moeder die zich uit de naad werkt om Jade alle kansen te kunnen bieden. Jade hoopt op een buitenlandse stage, maar in de plaats daarvan biedt haar school haar een plaats aan bij de Woman to Woman-beweging waar arme meisjes met weinig kansen zo goed mogelijk begeleid worden om toch iets van hun leven te maken. Een grote teleurstelling voor Jade, maar een kans die ze alweer moet grijpen. Haar mentor Maxine wil van Jade een powerwoman maken, maar haar aanpak zint Jade niet. Voor Jade wordt alsmaar duidelijker dat ze als zwart meisje gelukkig moet zijn met elke kans die normaal gezien enkel witte meisjes krijgen, ook al zou ze liever een andere weg inslaan.

Renée Watson schept een wereld die herkenbaar is voor tieners door een alledaags verhaal te schrijven over lastige leerkrachten, pestkoppen, bezorgde ouders en vriendschappen. Door het leven van Jade waarachtig weer te geven, is het soms moeilijk te doorgronden waar het boek naartoe zal gaan. Het boek bevat niet één enkele climax of één bepaalde spanningsboog, maar dat maakt het boek niet minder aangenaam om te lezen. Geen spectaculair plot in dit boek, maar Watson geeft veel aandacht aan complexe thema’s. De donkere huidskleur van Jade staat centraal en zorgt ervoor dat haar leven er anders uitziet dan van mensen met een witte huidskleur. Zonder te oordelen beschrijft Watson hoe het is om niet wit te zijn. Zo moet Jade bijvoorbeeld haar rugzak laten controleren in het shoppingcenter, terwijl haar witte vriendin dit niet hoeft te doen. De dialogen waarin de huidskleur van Jade centraal staat, zijn confronterend om te lezen. Watson geeft duidelijk weer dat onze kleur niet neutraal is, maar bepaalt hoe mensen naar je kijken.

Jade kan voor zwarte tieners een rolmodel zijn. Ze gaat op haar manier om met de vooroordelen en het medelijden van buitenstaanders en haar eigen worstelingen. Dit verhaal is een aanrader voor tieners die graag meekijken in iemands leven en zich daaraan willen spiegelen. Geen Hollywood verhaal, maar het leven van Jade door de ogen van schrijfster Watson, op wie het verhaal deels gebaseerd lijkt te zijn. Het boek is goed geschreven en kaart belangrijke thema’s aan, maar blijft vaak hangen in een eenvoudig wij-zij-denken. Het relaas van Jade is soms kort door de bocht en blijft aan de oppervlakte hangen. Zwart versus wit, rijk versus arm, jongens versus meisjes … 'Stukjes van mezelf' is doordrongen van diversiteit, maar overstijgt niet altijd dit duale denken.

Verberg tekst

'Stukjes van mezelf' toont hoe tieners zich een weg banen door het leven. Wanneer Jade de kans van haar leven krijgt om via een beurs te studeren aan de St. Francisschool, moet ze die grijpen. St. Francis is een witte privéschool en lijkt het tegenovergestelde van wie Jade is. Jade, afkomstig uit de volgens haar achtergestelde buurt North Portland, woont bij haar alleenstaande moeder die zich uit de naad werkt om Jade alle kansen te kunnen bieden. Jade hoopt op een buitenlandse stage, maar in de plaats daarvan biedt haar school haar een plaats aan bij de Woman to Woman-beweging waar arme meisjes met weinig kansen zo goed mogelijk begeleid worden om toch iets van hun leven te maken. Een grote teleurstelling voor Jade, maar een kans die ze alweer moet grijpen. Haar mentor Maxine wil van Jade een powerwoman maken, maar haar aanpak zint Jade niet. Voor Jade wordt alsmaar duidelijker dat ze als zwart meisje gelukkig moet zijn met elke kans die normaal gezien enkel witte meisjes krijgen, ook al zou ze liever een andere weg inslaan.

Renée Watson schept een wereld die herkenbaar is voor tieners door een alledaags verhaal te schrijven over lastige leerkrachten, pestkoppen, bezorgde ouders en vriendschappen. Door het leven van Jade waarachtig weer te geven, is het soms moeilijk te doorgronden waar het boek naartoe zal gaan. Het boek bevat niet één enkele climax of één bepaalde spanningsboog, maar dat maakt het boek niet minder aangenaam om te lezen. Geen spectaculair plot in dit boek, maar Watson geeft veel aandacht aan complexe thema’s. De donkere huidskleur van Jade staat centraal en zorgt ervoor dat haar leven er anders uitziet dan van mensen met een witte huidskleur. Zonder te oordelen beschrijft Watson hoe het is om niet wit te zijn. Zo moet Jade bijvoorbeeld haar rugzak laten controleren in het shoppingcenter, terwijl haar witte vriendin dit niet hoeft te doen. De dialogen waarin de huidskleur van Jade centraal staat, zijn confronterend om te lezen. Watson geeft duidelijk weer dat onze kleur niet neutraal is, maar bepaalt hoe mensen naar je kijken.

Jade kan voor zwarte tieners een rolmodel zijn. Ze gaat op haar manier om met de vooroordelen en het medelijden van buitenstaanders en haar eigen worstelingen. Dit verhaal is een aanrader voor tieners die graag meekijken in iemands leven en zich daaraan willen spiegelen. Geen Hollywood verhaal, maar het leven van Jade door de ogen van schrijfster Watson, op wie het verhaal deels gebaseerd lijkt te zijn. Het boek is goed geschreven en kaart belangrijke thema’s aan, maar blijft vaak hangen in een eenvoudig wij-zij-denken. Het relaas van Jade is soms kort door de bocht en blijft aan de oppervlakte hangen. Zwart versus wit, rijk versus arm, jongens versus meisjes … 'Stukjes van mezelf' is doordrongen van diversiteit, maar overstijgt niet altijd dit duale denken.

Verberg tekst

'Stukjes van mezelf' toont hoe tieners zich een weg banen door het leven. Wanneer Jade de kans van haar leven krijgt om via een beurs te studeren aan de St. Francisschool, moet ze die grijpen. St. Francis is een witte privéschool en lijkt het tegenovergestelde van wie Jade is. Jade, afkomstig uit de volgens haar achtergestelde buurt North Portland, woont bij haar alleenstaande moeder die zich uit de naad werkt om Jade alle kansen te kunnen bieden. Jade hoopt op een buitenlandse stage, maar in de plaats daarvan biedt haar school haar een plaats aan bij de Woman to Woman-beweging waar arme meisjes met weinig kansen zo goed mogelijk begeleid worden om toch iets van hun leven te maken. Een grote teleurstelling voor Jade, maar een kans die ze alweer moet grijpen. Haar mentor Maxine wil van Jade een powerwoman maken, maar haar aanpak zint Jade niet. Voor Jade wordt alsmaar duidelijker dat ze als zwart meisje gelukkig moet zijn met elke kans die normaal gezien enkel witte meisjes krijgen, ook al zou ze liever een andere weg inslaan.

Renée Watson schept een wereld die herkenbaar is voor tieners door een alledaags verhaal te schrijven over lastige leerkrachten, pestkoppen, bezorgde ouders en vriendschappen. Door het leven van Jade waarachtig weer te geven, is het soms moeilijk te doorgronden waar het boek naartoe zal gaan. Het boek bevat niet één enkele climax of één bepaalde spanningsboog, maar dat maakt het boek niet minder aangenaam om te lezen. Geen spectaculair plot in dit boek, maar Watson geeft veel aandacht aan complexe thema’s. De donkere huidskleur van Jade staat centraal en zorgt ervoor dat haar leven er anders uitziet dan van mensen met een witte huidskleur. Zonder te oordelen beschrijft Watson hoe het is om niet wit te zijn. Zo moet Jade bijvoorbeeld haar rugzak laten controleren in het shoppingcenter, terwijl haar witte vriendin dit niet hoeft te doen. De dialogen waarin de huidskleur van Jade centraal staat, zijn confronterend om te lezen. Watson geeft duidelijk weer dat onze kleur niet neutraal is, maar bepaalt hoe mensen naar je kijken.

Jade kan voor zwarte tieners een rolmodel zijn. Ze gaat op haar manier om met de vooroordelen en het medelijden van buitenstaanders en haar eigen worstelingen. Dit verhaal is een aanrader voor tieners die graag meekijken in iemands leven en zich daaraan willen spiegelen. Geen Hollywood verhaal, maar het leven van Jade door de ogen van schrijfster Watson, op wie het verhaal deels gebaseerd lijkt te zijn. Het boek is goed geschreven en kaart belangrijke thema’s aan, maar blijft vaak hangen in een eenvoudig wij-zij-denken. Het relaas van Jade is soms kort door de bocht en blijft aan de oppervlakte hangen. Zwart versus wit, rijk versus arm, jongens versus meisjes … 'Stukjes van mezelf' is doordrongen van diversiteit, maar overstijgt niet altijd dit duale denken.

Verberg tekst

'Stukjes van mezelf' toont hoe tieners zich een weg banen door het leven. Wanneer Jade de kans van haar leven krijgt om via een beurs te studeren aan de St. Francisschool, moet ze die grijpen. St. Francis is een witte privéschool en lijkt het tegenovergestelde van wie Jade is. Jade, afkomstig uit de volgens haar achtergestelde buurt North Portland, woont bij haar alleenstaande moeder die zich uit de naad werkt om Jade alle kansen te kunnen bieden. Jade hoopt op een buitenlandse stage, maar in de plaats daarvan biedt haar school haar een plaats aan bij de Woman to Woman-beweging waar arme meisjes met weinig kansen zo goed mogelijk begeleid worden om toch iets van hun leven te maken. Een grote teleurstelling voor Jade, maar een kans die ze alweer moet grijpen. Haar mentor Maxine wil van Jade een powerwoman maken, maar haar aanpak zint Jade niet. Voor Jade wordt alsmaar duidelijker dat ze als zwart meisje gelukkig moet zijn met elke kans die normaal gezien enkel witte meisjes krijgen, ook al zou ze liever een andere weg inslaan.

Renée Watson schept een wereld die herkenbaar is voor tieners door een alledaags verhaal te schrijven over lastige leerkrachten, pestkoppen, bezorgde ouders en vriendschappen. Door het leven van Jade waarachtig weer te geven, is het soms moeilijk te doorgronden waar het boek naartoe zal gaan. Het boek bevat niet één enkele climax of één bepaalde spanningsboog, maar dat maakt het boek niet minder aangenaam om te lezen. Geen spectaculair plot in dit boek, maar Watson geeft veel aandacht aan complexe thema’s. De donkere huidskleur van Jade staat centraal en zorgt ervoor dat haar leven er anders uitziet dan van mensen met een witte huidskleur. Zonder te oordelen beschrijft Watson hoe het is om niet wit te zijn. Zo moet Jade bijvoorbeeld haar rugzak laten controleren in het shoppingcenter, terwijl haar witte vriendin dit niet hoeft te doen. De dialogen waarin de huidskleur van Jade centraal staat, zijn confronterend om te lezen. Watson geeft duidelijk weer dat onze kleur niet neutraal is, maar bepaalt hoe mensen naar je kijken.

Jade kan voor zwarte tieners een rolmodel zijn. Ze gaat op haar manier om met de vooroordelen en het medelijden van buitenstaanders en haar eigen worstelingen. Dit verhaal is een aanrader voor tieners die graag meekijken in iemands leven en zich daaraan willen spiegelen. Geen Hollywood verhaal, maar het leven van Jade door de ogen van schrijfster Watson, op wie het verhaal deels gebaseerd lijkt te zijn. Het boek is goed geschreven en kaart belangrijke thema’s aan, maar blijft vaak hangen in een eenvoudig wij-zij-denken. Het relaas van Jade is soms kort door de bocht en blijft aan de oppervlakte hangen. Zwart versus wit, rijk versus arm, jongens versus meisjes … 'Stukjes van mezelf' is doordrongen van diversiteit, maar overstijgt niet altijd dit duale denken.

Verberg tekst