In dit zevende deel van 'De wetten van de magie' spelen niet de uit eerdere delen bekende hoofdpersonen Richard en Kahlan de hoofdrol. Zij komen er pas op het eind bij. In de rest van het boek is Jennsen, de halfzus van Richard, de belangrijkste hoofdpersoon. Daarmee brengt Goodkind heel handig variatie in zijn reeks, en die is in zo'n serie lijvige boeken broodnodig.

Het verhaal begint wanneer Jennsen het lijk van een soldaat vindt. Het lijkt een D'Haraanse soldaat te zijn en daardoor zullen zij en haar moeder opnieuw moeten vluchten. Haar hele leven proberen ze al te ontsnappen aan Meester Rahl, de vader van Jennsen, die al zijn nakomelingen zonder de Gave wil doden. Iedere keer wanneer de soldaten te dicht bij komen, trekken zij verder. Zij gaan er vanuit dat de nieuwe Meester Rahl, Richard dus, datzelfde nastreeft, onbewust van het feit dat Richard een heel andere heerser is, onbewust ook van het feit dat Richard niet eens weet dat hij een halfzuster heeft. De behulpzame zwerver Sebastiaan, die precies op dat moment opduikt, weet het vertrouwen van Jennsen te winnen en mag de nacht in de stal van hun in het bos verborgen hut doorbrengen. Dan komt het leven van Jennsen in een stroomversnelling. Soldaten vallen het huisje binnen en doden haar moeder. Alleen dankzij de hulp van Sebastiaan overleeft Jennsen het, en samen met hem slaat ze op de vlucht, een vlucht die zal leiden naar het hart van het D'Haraanse rijk en naar de Zuilen der Schepping. De lezer, die uit de voorgaande delen weet dat Richard niet op zo'n bloeddorstige wijze achter zijn halfzuster aanjaagt, weet dus vanaf het begin dat er iets niet pluis is. Al snel wordt duidelijk dat Sebastiaan een dienaar van de Droomwandelaar is. De vraag is wat zijn plannen met Jennsen zijn en of zij, onwetend van de werkelijke situatie, Richard kwaad zal kunnen doen.

Opnieuw bezondigt Goodkind zich aan de fout die hij in de andere boeken in meer of mindere mate ook maakt, nl. aan de oppervlakkigheid van zijn personages en de geheel onaannemelijke handelingen die zij soms verrichten (bv. dat de Droomwandelaar in zijn eentje door een vijandelijk kasteel rondrent). Opnieuw zou het verhaal aan kracht gewonnen hebben wanneer het honderd bladzijden korter was. Maar Goodkind heeft het verhaal toch redelijk vakkundig opgebouwd. Het blijft voortdurend in beweging, mede door hij ook andere nieuwe personages introduceert. Stilistisch is het acceptabel doordat het nergens stoort, zonder daarbij een literair niveau te benaderen. Eigenlijk zou het als matig beoordeeld moeten worden, maar in vergelijking met veel andere genreschrijvers (bv. John Marco, David Zindell en David Coe) is het daarvoor toch te goed. Alleen aanbevolen voor de echte liefhebber van genre-fantasy. [Paul Van Leeuwenkamp] Verberg tekst

De jonge vrouw Jenssen Daggett uit D'Hara wordt voortdurend gekweld door stemmen die haar onmenselijke dingen toefluisteren. Pas wanneer ze uit D'Hara moet vluchten in gezelschap van de witharige vreemdeling Sebastiaan, leert ze dat ze in feite een dochter van de befaamde tovenaar Darken Rahl is, de stamvader van de Rahl-dynastie: mensen met magische en profetische gaven die ze meestal voor kwade doeleinden aanwenden. Zij heeft echter de gave niet... In dit zevende deel van de reeks zijn ook Richard Rahl en zijn vrouw Kahlan van de partij. Omwille van zijn complexe wereld en de veelheid van personages heeft Goodkind het soms moeilijk om het evenwicht te houden tussen heroïek en personages van vlees en bloed, tussen archetype en menselijkheid, maar het is ook net door de complexheid van zijn personages en zijn wereld dat deze reeks, hoewel een beetje langdradig, toch niet verveelt. Fantasy die uitstijgt boven het gemiddelde. Kleine druk.