Deze originele en prikkelende semi-autobiografische debuutroman van de jonge Amerikaanse schrijver (1979) van drie dichtbundels verhaalt de onzekere bespiegelingen van Adam Gordon, een jonge Amerikaanse dichter, over zijn belevenissen in Spanje na het krijgen van een prestigieuze beurs om in Madrid onderzoek te doen naar de literaire erfenis van de Spaanse Burgeroorlog. Hij is onzeker over zijn eigen identiteit als dichter, de relatie tussen kunst en werkelijkheid en vooral over de waarde van taal/literatuur/poëzie, daar ze te vaak worden gebruikt als projectievlak van persoonlijke voorkeuren. Hij slijt zijn dagen met pilletjes tegen paniek, joints, alcohol, koffie en het bedenken van steeds nieuwe strategieën om maar niet door de mand te vallen. Gordon maakt in zijn contact met het artistiek-mondaine Madrid, waar hij een tijd tussen twee vrouwen pendelt (van wie er een een dichtbundel van hem vertaalt), handig gebruik van zijn beperkte kennis van het Spaans om cool en kundig over te komen. Vermakelijk zijn de verschillende misinterpretaties vanuit het Spaans. Ook na de bomaanslag op station Atocha in 2004 blijft hij een buitenstaander. Voor liefhebbers van het werk van O’Neill (Laagland), Tavares (Jeruzalem) en Teju Cole (Open Stad). Normale druk. Hide text