De Zweed Henning Mankell dankt zijn bekendheid vooral aan zijn thrillers met inspecteur Wallander in de hoofdrol. Daarnaast is het Afrikaanse continent hem altijd blijven fascineren. In Het oog van de luipaard tekent hij een indringend psychologisch portret van Hans Olofson, die om heel persoonlijke redenen uit zijn geboorteland Zweden wegtrok en 18 jaar in Zambia bleef hangen. In hoofdstukken die alternerend zijn jeugd en zijn belevenissen in Zambia verhalen, wordt de ontwikkelingsgang van Olofson belicht. Die is heel direct verbonden met zgn. ontwikkelingshulp die vanuit Europa wordt opgezet, maar vaak alleen op persoonlijk geldgewin uit is. Aan het slot van de roman, wanneer hij alles uit handen heeft moeten geven, bedenkt Olofson: "Vergeleken met haar [de zwarte vrouw Joyce Kufunda die als weduwe alleen voor de opvoeding van haar vier dochters instaat] ben ik erg arm. Het zou verkeerd zijn te beweren dat mijn geld haar welvaart vergroot. Het verlicht slechts het levenswerk dat ze ondanks alles verricht." Waarom Olofson uit Zweden is weggetrokken, wordt gaandeweg duidelijk via de 'Zweedse' hoofdstukken. Bepalend in zijn leven is Janine, die in een operatie haar neus kwijtraakte en nu door iedereen gemeden wordt. Hans raakt bevriend met haar, maar er komt een bruusk einde aan de kortstondige relatie als ze zelfmoord pleegt. Haar droom ooit eens in Afrika te komen, wil Hans nu waarmaken. In Zambia krijgt hij de kans als blanke farmer een kippenboerderij te runnen. Blank tegenover zwart, rijk tegenover arm: hoe goedbedoeld de inspanningen van Hans ook mogen zijn, de zwarte ziel kan en zal hij nooit doorgronden. Wanneer vermeende vrienden als de zwarte journalist Peter of een Zweedse ontwikkelingshelper een dubbele rol blijken te spelen, stort voor hem de wereld -- een wereld, waar hij mogelijks had kunnen leven -- in. Het oog van de luipaard is een sterke roman, geschreven met veel vaart en overtuigingskracht. Spijtig genoeg ontsieren een aantal zware spellingfouten de Nederlandse tekst. [Jooris Van Hulle] Hide text

Mankell kan naast spannende thrillers ook meeslepende literatuur over Afrika schrijven. Dit is het verhaal van Hans Olofsen, ooit opgegroeid in een somber houten huis in het hoge noorden van Zweden, zonder moeder en met een gedesillusioneerde alcoholist als vader. Deze roman is ook het verhaal van een onoverbrugbare tweespalt tussen het westerse en het Afrikaanse denken. Na een vreugdeloze jeugd, waar alleen de vriend Sture en de neusloze Janine bezieling en richting aan zijn leven weten te brengen, vertrekt Hans naar Afrika. Hij wil er maar kort blijven – maar na de overname van een kippenfarm van een Engelse blijft hij 19 jaar. De erosie van de blanke overheersing in Zuidelijk Afrika is een feit en de blanke macht beleeft haar laatste stuiptrekkingen: haat, geweld en onveiligheid beheersen het leven. Heen en weer geworpen tussen zijn eigen idealisme en logica en het denken en voelen van zijn Afrikaanse omgeving verlaat hij Afrika en vindt zichzelf. Actuele en mooi gecomponeerde roman. Vrij kleine druk. Hide text