Dit boek is het langverwachte vervolg op Alien (Abimo, 2007), dat heel wat stof deed opwaaien in Nederland, omdat 'aliens' niet in de Bijbel staan en bijgevolg niet bestaan. De commotie heeft de auteurs echter geen windeieren gelegd, want binnen één maand tijd, werden er maar liefst 10.000 exemplaren van het boek verkocht. Een vervolg is dan ook een logische (en vooral commerciële) zet.

Deze keer verneemt de lezer meer over het eerste afspraakje tussen Sander en zijn vriendin Alien. De twee zouden samen naar het concert van 'De Kriegels' gaan in de Gentse Vooruit, maar Alien heeft nog andere plannen en stort zich met een paar schoolvriendinnen uitgebreid in het wilde nachtleven. Voor Sander zit er niets anders op dan haar te volgen. Ondertussen leren ze "de grote stad" met al zijn verleidingen en aanlokkelijkheden kennen, en Sander en Alien ontdekken hoe gevaarlijk zoiets kan zijn.

Dit boek is stevig leesvoer voor tieners, waarbij onderwerpen als geweld, drugs, luidruchtige bendes en gewapende overvallen niet worden geschuwd. Het boek zit dan ook volgepropt met zulke thema's, die in een razend tempo aan bod komen. Jammer genoeg levert dit weinig genuanceerde beelden op. De auteurs nemen bv. duidelijk het standpunt in dat een simpel dorpje zoveel beter en charmanter is dan de stad Gent. En dus begint Sander te verlangen naar het gezellige cafeetje van zijn geboortedorp, wanneer hij kennismaakt met het 'ruige' uitgaansleven in Gent. Hoe dat er voor de auteurs uitziet, wordt beschreven in suggestieve passages, bv. hoe twee mannen uit de struiken komen, waarbij de ene nog snel aan zijn broeksriem frunnikt. Ook de tekening van een rokende, opgetutte vamp is vrij suggestief. Natuurlijk zijn tieners vandaag de dag wel heel wat gewoon, maar je krijgt wel de indruk dat de auteurs bewust willen uitdagen. Conservatieve ouders zullen dus zeker heel wat kritiek hebben op dit boek, net zoals dat het geval was bij Alien.

Het verhaal komt in eerste instantie wat traag op gang, maar wint aan snelheid naarmate het einde nadert. Vooral de gebeurtenissen die plaatsvinden na het Kriegelconcert volgen elkaar in sneltempo op. De 22 korte hoofdstukken, zorgen voor een vlot leestempo. Elk hoofdstuk wordt bovendien gekenmerkt door het opvallende logo van 'Frituur Paradiso'. Er wordt ook niet nagelaten om de lezer een duidelijke les mee te geven: je hebt geen drugs, alcohol of andere kicks nodig om gelukkig te zijn. Het leven draait om simpele dingen.

Jan Bosschaert heeft de kaft geïllustreerd, de grotere illustraties in het boek zijn een stuk ruwer en vermoedelijk allemaal van Rayman. Waar Bosschaert er telkens in slaagt de illustraties vol onopvallende en ludieke details te stoppen, krijgen we nu een wat groffe tekenstijl te zien. [Kristof Sas] Hide text

De wat schuchtere Sander is dolverliefd op Alien, die iets minder 'groen' is. Door haar komt hij terecht op een feestje waar alcohol wordt gedronken en gesnoven en gedeald wordt. Sander wil er vandaan, maar komt in aanraking met een vervelende schurk die hen blijft achtervolgen. Vanaf het begin wordt de lezer vol vaart meegenomen in een verhaal met eigentijdse kenmerken. De gevoelens van verliefdheid worden heel open beschreven, er wordt heel wat afge(tong)zoend. Door het meeslepende karakter zijn de onwaarschijnlijkheden minder van belang, hoewel het tijdsverloop wel onbegrijpelijk overkomt. De taal is vlot en humoristisch, met populaire uitdrukkingen. De enigszins karikaturale zwart-witte illustraties ondersteunen het verhaal. Op het omslag staan de hoofdpersonen afgebeeld in een snackbar. Eerder verscheen over Sander en Alien 'Alien' en het derde deel 'Poedelnaakt'*. Vanaf ca. 11 jaar.

Dit boek is een vervolg op ‘Alien’ van Marc de Bel en Guy Didelez. Dat deed nogal wat stof opwaaien. De titel zou godslasterend zijn en de tongzoenen te overvloedig … In ‘Alien’ kon je al kennis maken met Sander, een gewone jongen en Alien, een buitenaards mooi meisje. Dat boek eindigt met de beslissing dat ze naar het concert van de Kriegels zullen gaan in Gent. ‘Frituur Paradiso’ start dus hier. De titel verwijst naar de naam van de frituur waar Sander en Alien terechtkomen voor en na het concert van de Kriegels. Er komt heel wat bij kijken bij dat concert: mama en papa moeten hun toestemming geven. Robbe, de oudere neef van Alien gaat mee als chaperon van de twee tieners. Daardoor krijgen ze beiden de toelating, maar zullen ze niet veel alleen kunnen zijn. Komt er dan nog bij dat Robbe en zijn vrienden heel andere interesses hebben. Voor Sander hoeft het allemaal niet zo, maar Alien ziet het uitgaansleven wel zitten. Dan kan plots alles: alcohol, drugs, overval op een nachtwinkel, achtervolgingen, enz. De vaart zit er wel in, in het boek, maar de geloofwaardigheid is helemaal zoek. De verhaallijn valt mee, maar eigenlijk zou je het eerste boek toch wel moeten gelezen hebben. Het is gemakkelijk te lezen en daarmee is dan ook het meeste gezegd. Tongzoenen zijn geen taboe en zijn rijkelijk uitgesmeerd over het boek. Het volgende moment vloeit de alcohol, maar wordt er ook een beeld geschilderd van Sanders moeder die haar zoon komt brengen omdat hij nog zo jong is … Het zit toch wel wat gewrongen. De sensatiezucht is groot. De stijl is onmiskenbaar die van Marc de Bel. Geen hoogdravende literatuur, geen hoogvlieger. Lezen en vergeten …

Hide text