Hugo Pratts precaire evenwicht tussen avontuur, beschouwing en ironie, blijkt moeilijk na te volgen voor zij die voortwerken aan de reeks rond kapitein Koïnsky, 'De woestijnpiraten'. Pierre Wazem bracht het er goed af in De weg van de koorts (Wolfsprent 2006, nr. 1), maar Casali en Camuncoli willen in dit tweede vervolg te veel elementen uit de reeks recycleren, en boeten daarmee in aan originaliteit en subtiliteit. Die tekorten vallen eerst niet op, omdat het tekenwerk indruk maakt. Camuncoli's stijl sluit aan bij de stevige, gedetailleerde lijn en het schaduwspel van Pratt in de eerste albums van 'De woestijnpiraten'. Vooral met de schaduwen doet Camuncoli leuke dingen. Je ziet wel dat hij de gezichten van Koïnsky en Cush 'analytisch' heeft aangepakt: hij bouwt de gezichten op aan de hand van hoeken en geometrische figuren, om zo de karakteriële koppen van Pratt te benaderen. Bij momenten doet die aanpak te gemaakt aan. Camuncoli kopieert ook allerlei bekende expressies uit de albums van Pratt: de schuine sigaret van Koïnsky, diens zwijgzame, indringende blik, het lachje van Cush etc. Dat levert herkenbaarheid op, maar verraadt een te slaafse opvolging van het origineel. Dat geldt des te meer voor het verhaal, waarin te veel gekende verhaalwendingen en persoonstypes gerecycleerd worden. Dat verhaal, in wezen een afvallingsrace van een bij toeval samengestelde groep soldaten, wordt ook veel te lang uitgerekt. Wanneer er dan eens sprake is van een origineel element ? de aanwezigheid van een Jamaïcaanse rastafari die de zaak van Haile Selassie steunt ?, dan wordt dat heel expliciet en rechtlijnig uitgespeeld, wat niet past in de reeks. [Chris Bulcaen] Hide text

Door de uitvoerige documentatiereis die de nieuwe tekenaar en scenarist maakte naar Ethiopië, komen de sfeerbeelden en locatieschetsen in deze strip goed en realistisch over. In dit nieuwe avontuur van luitenant Koinsky leidt hij tijdens de Tweede Wereldoorlog een groep internationale soldaten door Ethiopië naar de stad Awash. Tot zijn verrassing is zijn gids zijn oude vriend Cosh, maar heeft hij het nog wel zo goed met hem voor? Tijdens de moeizame tocht vallen er doden binnen de groep, maar niemand weet wie deze moorden op zijn geweten heeft, en iedereen verdenkt elkaar. Het scenario heeft de kenmerken van een verhaal van de oorspronkelijke schepper van 'De woestijnschorpioenen' en ook de tekenstijl doet denken aan het eerdere werk van Hugo Pratt. Een mooi verzorgd album met een goed verhaal, geschikt voor lezers die van goede verhalen en bijzonder tekenwerk houden.