Na de dood van zijn vader Hugo, wiskundige, informaticus, columnist onder zestig pseudoniemen en schrijver van Opperlandse taal- & letterkunde , een vuistdik boek boordevol woord- en taalspelletjes, weet Jelle Brandt Corstius met zichzelf geen blijf meer. Alleen als ze samen fietsten, hadden ze werkelijk contact, bedenkt hij en daarom besluit hij naar de Middellandse Zee te fietsen, met in zijn fietstas een zakje van zijn vaders as, om daar te verstrooien. Met de conditie van een oude duif en op zijn gsm Knausgårds Vader begint hij aan een vijftien dagen durende afrekening met putten, kuilen, bergen en uiteindelijk ook Hugo, die Jelle een spartaanse opvoeding gaf en zo’n uitzinnig gedrag vertoonde dat de jongen er heel lang beschaamd om was. Deze Nederlandse versie van Graham Swifts Last Orders combineert melancholie, vertedering en uiteindelijk ook dankbaarheid, zonder ook maar ergens een millimeter over de schreef te gaan. ‘Het is afzien. Het is leven. En dat is mooi’, zoals Jelle foetert terwijl hij in de Jura naar boven klimt.

Masquer le texte

Twee maanden na het overlijden van zijn vader besluit Jelle, zoon van Hugo Brandt Corstius, de as van zijn vader uit te strooien in de Middellandse Zee. Hoewel de fietstochten met zijn vader nooit langer dan twee dagen duurden (daarna kregen ze ruzie), besluit hij in ruim twee weken daar naartoe te fietsen. De tocht is herkenbaar voor de lange afstandsfietser, maar het gaat vooral om de persoonlijke herinneringen van de auteur aan zijn bijzondere vader, al dan niet waar gebeurd, dat weet ook de zoon niet. Die herinneringen zijn vaak bizar, maar de wijze waarop de auteur hierover vertelt, is ontroerend. Uit alles spreekt een machteloos gevoel van liefde voor een vader die dat soort gevoelens nauwelijks toeliet. Ieder hoofdstuk wordt voorafgegaan door een eenvoudig kaartje van de route die daarna beschreven wordt. De auteur schrijft alsof alles hem overkomt, maar bovenal is het een enorme prestatie om op deze onvoorbereide manier zo'n tocht te maken en daar zo'n mooi, prettig lezend, maar vooral aangrijpend reisverhaal aan over te houden, dat je ondanks de persoonlijke teint in een adem uitleest. Masquer le texte